Insektycydy (owadobójcze)

Na szeroką skalę środki owadobójcze zaczęto stosować dopiero w drugiej połowie dziewiętnastego wieku. Były to związki nieorganiczne o silnym działaniu w rodzaju arsenianu ołowiu, arsenianu wapnia, związków fluorowych. Nazywa się je insektycydami pierwszej generacji. Co do samej nazwy, insektycydy to substancje używane do zwalczania szkodników w uprawach rolnych, lasach, a także w mieszkaniach. Zależnie od potrzeby i rodzaju środka, zabijają owady lub jedynie ograniczają ich rozród, co również wpływa na ilość owadów.

Insektycydy kontaktowe to substancje dobrze rozpuszczalne w tłuszczach. Łatwo wnikają przez naskórek do organizmu owada, powodując zablokowanie koordynacji ruchów, drgawki i skurcze całego ciała, które ostatecznie prowadzą do śmierci szkodnika.

Insektycydy oddechowe to z kolei preparaty, które w postaci pary lub gazu wnikają przez przetchlinki do ciała owadów. Blokują tym samym aktywność enzymów oddechowych. Działają one na wszystkie stadia rozwojowe pasożytów z wyjątkiem jaj.

Insektycydy żołądkowe to kolejna grupa tych środków. Wykazują działanie toksyczne dopiero po przedostaniu się z zatrutego materiału roślinnego do przewodu pokarmowego owadów. Stosuje się je na rośliny doglebowo.